Brotjluid
Text und Weise von Georg Meyndt
| Et guit ân Rieâd durch as Gemuin, et äß ân froadig Rof; |
| et wuiß et alles Gruß och Kluin: em scheßt et wid en Brotj. |
| Wi suil et senj? wi suil et senj? mer wässen't alle geât: |
| |:wea hotj en Brotj ze huischen äs, se bäst gewäß nor teâ't.:| |
| De Riâw da wäll ân Haldâng hun, wel't emdârsch glatt net guit. |
| Âm banjt sâ un dâ Stiewel un, dât sa uch Waimern druit. |
| Tea bäst de Riew; tea bäst de Riew; der Stiâwâl äs uch ha, |
| |:banjd dech un än, amschlainj än foist, end ward senj Brotj sen Fra.:| |
| Wat uch en âmdert gäre wert, ir hâut et neâ erlongt. |
| Em wuiß et sächer, dat et oich net am dâ Zeaukonft bongt. |
| Nor de Gesôndjt, nor de Gesôndjt! Git Gott der Härr oich da, |
| |:moir wât det Schäcksaul mät sich broinjt, er kennt et âf ich nien.:| |
| Der Striuß ius aser Hâmd die doitj âf Law uch iwig Troa. |
| Härr, soijen änärn Harzensbund, dât hi vur dir gedoat! |
| drea net vergäß, drea net vergäß, wa gloicklich ir uch setj, |
| |:dinkt uch un äus, dinkt gärn zeroick un as hiâsch Jugendzetj.:| |
| (Die Braut allein:) |
| Ech dônkân och, wel ir setj kun zea desem Âugenbläck, |
| Och kenftig niât menj Freundjschâft un, ând net benedj menj Gloick. |
| Sedj fruh, sedj fruh, sedj fruh, sedj fruh, derwl ir lädij sedj; |
| |:der Härrgâut, di äm Hemmel äs, di wuis se schun ir Zetj.:| |
| Liâwt wuâl ir schatzich Stuwe menj, än doin ech hu gehiust, |
| ech saul neau uch en Wirtan senj, neau bauld of igä siust. |
| Setj hiâsch bâdonkt, setj hiâsch bâdonkt, da ir ä Froad uch Schmärz |
| |:fuâr mech gesoarcht, law Vâuterhâmd uch lawet Motterharz.:| |
| (Alle:) |
| Det Schessen nit nâuch nichen Oinjd. Neau kit as Pulwer drun; |
| mir nian as Bissen än dâ Hoinjd, da mir vum Deppner hun. |
| Scheßt dat et kracht, scheßt dat et kracht! Ir Wirtschâft saul gedoan! |
| |:Âsefâlt Gälden sellt ir hun, wa wat ha Scherwen loan.:| |
© R. Menning 2002