Motterharz
Text und Weise von Georg Meyndt
| Motterharz, tea Adelstuin, hart äm Drean uch Dâlden, |
| druist et alles gâmz elluin, wat de Känjd verschâlden; |
| froast dich, wonn sa riecht gedoan, hâust sa riecht erzuâgen, |
| kâst ân änjden nâuch verzoan, moier sâ dich bâdruâgen. |
| Motterâug, tea seßer Stärn, iwer denje Känjden, |
| wuist wea sich är Wiech verwärr'n, än de riechten ändern. |
| Hâust vu' Klennem sa bewâcht, wonn de Wôlken droaden; |
| wonn det Gloick än' wedderlâcht, foinkelst tea vur Froaden. |
| Motterhâmd, tea Gâuld uch Gäut, hälffst un âllen Danjen; |
| wonn dâ Känjde sänkt dâr Mäut, bäst tea änj zâ Hoinjden. |
| Greifst fuâr sa moir än det Fuier, hälffst än âlles bruiden, |
| lihrst dâ Nut, det Eagâheier, durch dâ Fleiß ârdâlden. |
| Mottermollj, tea iwij Quwall, geâuder, frommer Lihren, |
| werschtst dâ Känjd moir ius der Hall gärn zâ Gott bekihren. |
| Biâtst fuâr sa ä grußer Nut, biâtst fuâr änär Sanjden; |
| Se sa gloicklich, wird der Dud dech nâuch leichter fainjden. |
| Biât ir Känjd: det Motterharz suil äus long nâuch liewen; |
| Motterâug verhoad dâ Schmerz, mauch den Wiej äus iewen; |
| Motterhâmd da hälf äus troa, schätz äus vuâr Verdärwen; |
| Mottermollj as Bibel soa! Motter saul net sterwen! |
© R. Menning 2001